I WINK you're special

Angela

Tegenover mij zit Angela van Bebber (63), een keurige dame met een bijzonder verhaal. Angela is namelijk geboren als Louis. Vroeger was zij een man, maar in haar hoofd is zij altijd een meisje geweest. Jarenlang heeft zij niet lekker in haar vel, of beter gezegd: niet lekker in haar lijf gezeten. Twaalf jaar geleden besloot zij verder te leven als Angela. In dit interview vertelt zij openhartig over hoe het is om een transgender te zijn.

>>>

X

Zou je jezelf willen introduceren, Angela?
“Ik ben Angela en ik ben transseksueel. Het feit dat ik alweer 63 jaar bent laat ziet dat ik hier erg lang mee geworsteld heb. Ik ben de oudste van zes kinderen en geboren in 1952. Toen ik zo’n 7 jaar oud was had ik al het gevoel dat er iets niets klopte. Ik ging stiekem naar de slaapkamer van mijn ouders om een jurk of rok aan te trekken. Dat gaf mij rust in mijn hoofd. Ik heb geen plezierige pubertijd gekend. Op stap ging ik af en toe; met de mannen, zoals het hoorde. Het enige wat ik dan deed was de dames op de dansvloer in de gaten houden en met jaloezie hun kleding bekijken. Ik heb mezelf in duizenden bochten gewrongen om me stiekem te kunnen omkleden. Zelfs als ik thuis een feestje had sloop ik stiekem naar boven om vijf minuten een rok aan te hebben terwijl iedereen nietsvermoedend beneden zat. Wanneer ik thuis kwam van mijn werk deed ik ook meteen mijn rok aan. Met de ramen en deuren gesloten en gekleed in mijn rok was ik gelukkig. Wel was ik erg eenzaam. Ik heb alles ruim 50 jaar verborgen gehouden. Op mijn 50e verjaardag heb ik een keuze gemaakt: ’s ochtends kon men mij feliciteren als man, maar vanaf 15:00 uur zou ik door het leven gaan als Angela. Ik heb nog nooit zo’n mooie verjaardag gehad.”

In 2002 ben je begonnen aan je transitie van man naar vrouw. Hoe is dit verlopen?
“Vanaf het eerste moment dat ik binnenliep bij de psychologe zei zij: “laat je haar maar groeien, want jij bent transseksueel”. Een professional ziet dit aan je houding, uitstraling en de manier waarop je beweegt. Ik was duidelijk een vrouw in haar ogen. In januari 2003 had ik mijn intake bij het VUmc (kennis- en Zorgcentrum voor genderdysfori) in Amsterdam, waar mijn werkelijk transitie kon beginnen. Hier werken allerlei professionals die je voorbereiden op jouw transitie. In januari 2004 mocht ik beginnen aan de hormoonbehandeling en kon het feest beginnen. Al snel merk je kleine aanpassingen. Na een paar maanden was mijn gezicht al ronder en vrouwelijker. De regel was destijds dat je anderhalf jaar hormonen moest slikken voordat je in aanmerking kwam voor een geslacht-veranderende operatie. In juli 2006 was het zo ver.”

In 2006 werd je dus van je laatste beetje mannelijkheid ontdaan via de operatie?
“Ja. Ik heb er niks van meegekregen. Ik had me er van te voren niet in verdiept en ook achteraf hoefde ik niet te weten wat er gedaan was. Het enige wat ik dacht was: just do it.”

Je hebt ook borsten. Zijn deze van de hormonen of heb je protheses?
“Net zoals bij een geboren vrouw was het voor mij afwachten hoeveel borsten ik zou krijgen van de hormonen. Dit was niet erg veel. Mijn arts en ik hebben het over implantaten gehad, maar door littekens van een brandwond was dit niet mogelijk. Toen ik vier jaar was ben ik in een teil kokende zult gevallen. Hierdoor heb ik derdegraads brandwonden opgelopen aan de gehele rechterzijde van mijn bovenlichaam. Ik geloof dat alles in het leven een reden heeft. Door mijn brandwonden kon ik namelijk vroeger mijn dienstplicht niet vervullen. Ik denk als ik dat had moeten doorstaan, ik een einde aan mijn leven had gemaakt. Een geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen. Ik draag nu losse protheses die je in een speciale BH schuift.”

Brutale vraag: hoe is de seks met je nieuwe vagina?
“Ik zal je heel eerlijk zeggen: ik heb nog nooit één seconde seks gehad. Niet als man en niet als vrouw. Ik heb altijd heel erg afgesloten van de wereld geleefd. Als man stond ik er niet voor open, omdat ik er niks mee kon. Alles functioneert, ze maken namelijk van je eikel je clitoris en alle zenuwbanen blijven gehandhaafd. Dus het gevoel zit nog op de goede plek. Wanneer het een keer zo ver is en ik ontmoet een leuke vrouw, dan kunnen er wel dingen geprikkeld worden. Maar verder heb ik er helemaal geen voorstelling bij, want ik heb het dus nog nooit meegemaakt.”

Ben je weleens eens verliefd geweest?
“Als Louis ben ik twee keer verliefd geweest, maar zoals ik zei ik kon daar niks mee. De man in mij kon daar niet mee uit de voeten komen. Als ik nu een leuke dame tegen zou komen, zou ik me wel volledig kunnen geven. Ik ben eindelijk mezelf. Ik zou iemand meteen vertellen over mijn transseksualiteit: zo weet je meteen of het gaat om de binnen- of om de buitenkant. Bovendien kun je alles over me vinden als je me googled, dus verbergen kan ik het niet al zou ik het willen!”

Inderdaad, want je geeft lezingen en hebt zelfs een boek geschreven?
“Ik wil mensen inspireren op een andere manier naar het leven te kijken. Vaak zijn mensen bang wat een ander van ze vindt. Ik vind dat maar een mening; die mag iedereen hebben. Het is aan jezelf wat je daar mee doet. Niet iedereen hoeft mij te accepteren; als ze me maar respecteren. Op die manier neem ik mensen met mijn verhaal aan de hand. Veel transseksuelen gaan in de luwte omdat ze genoeg rotzooi hebben meegemaakt. Ik heb me altijd al teruggetrokken, dus nú kom ik naar voren toe!”

Wat wil je onze lezeressen nog meegeven?
“Het enige normale in deze wereld is dat we allemaal verschillend zijn.”

Bedankt Angela!

Website: allesmagerzijn.angelavanbebber.nl/
Twitter: @AngelaVanBebber
Facebook: Facebook.com/AllesMagErZijn

 

1/1

Tante Koukie

In mijn vorige blog schreef ik over de liefde. Of beter gezegd, over de liefde die er niet meer was. Over het bed voor mij alleen en een kerst zonder schoonouders. En vandaag, maanden later, enkele rimpels en vele avonturen rijker, kan ik jullie vertellen, het gaat goed met mij! Kerst was, zoals verwacht, fantastisch. Met schandalig veel drank en eten, maar heerlijk! Mijn dank gaat uit naar mijn ‘bestie’, Snow White. Zo noem ik haar. Ze staat altijd aan mijn zijde met haar lange blonde haren tot aan haar dijen. Samen hebben we (...)

>>>

X

In mijn vorige blog schreef ik over de liefde. Of beter gezegd, over de liefde die er niet meer was. Over het bed voor mij alleen en een kerst zonder schoonouders. En vandaag, maanden later, enkele rimpels en vele avonturen rijker, kan ik jullie vertellen, het gaat goed met mij! Kerst was, zoals verwacht, fantastisch. Met schandalig veel drank en eten, maar heerlijk! Mijn dank gaat uit naar mijn ‘bestie’, Snow White. Zo noem ik haar. Ze staat altijd aan mijn zijde met haar lange blonde haren tot aan haar dijen. Samen hebben we mijn liefdesverdriet weggedronken. Zij net iets meer dan ik. 



Deze kerst was er één van uitersten, met ups en downs. Mijn eerste zoensessie na de break-up eveneens. Het was in de plaatselijke kroeg, in het dorp waar mijn ouders wonen. Met een grote, knappe, gespierde jongeman. Veel chemie, weinig woorden. Doordat laatste kwam ik er ook pas halverwege de avond achter dat de jongeman in kwestie negentien lentes jong was. Acht hele lentes jonger dan ik! Maar wat kon die knul lekker tongen zeg. Hulde aan hem deze kerst!


Toen kwam mijn verjaardag! Die heb ik rustig gevierd met de mensen waar ik van houd. Zen, mijn hoofd en hart in een rustig vaarwater, het was een heerlijke relaxte dag. Tot de dag erna…Het moment dat HIJ met zijn gespierde torso mijn rust verstoorde. Hello good morning! Oh, wat vond ik hem lekker! Alleen al hoe hij mijn hand stevig beetpakte toen hij zichzelf voorstelde. Een siddering, een bliksem, wat was dàt? Direct nam mijn fantasie een loopje met me. Hij en ik samen in mijn gedachten, met zo min mogelijk stof om ons lichaam. Dit, terwijl ik op hetzelfde moment ook nog een fatsoenlijk gesprek met hem probeerde te voeren en mijzelf (tevergeefs!) kalmerend toesprak.



Vanaf dit moment heb ik geen seconde meer stilgestaan bij de rest van de zes mensen die zich in ons gezelschap bevonden. Zolang hij naar me keek was alles goed. Zolang hij tegen me praatte, was het leven prachtig. De avond voelde als een warme deken. Aan het einde van de avond zei hij nog: “Ik hoop je snel weer te zien Koukie”. De manier waarop hij mijn naam uitsprak. Een rilling over mijn hele lijf, heerlijk kippenvel. Ik ga nog van mijn eigen naam houden, zoals hij hem uitsprak! 



Twee dagen later kwam mijn fantasie al uit. Liggend met niks om het lijf in bed met hem! SHIT! Ik kon het gewoon niet, ‘hard to get’ spelen. Wie heeft dat ooit bedacht eigenlijk? Ik heb het nooit begrepen. Als je iets wilt hebben, dan wil je het toch? Dan ga je toch zeker niet doen alsof je het niet wilt?!

Even terug naar naakt met hem…zijn gespierde torso is ontbloot nog mooier dan ik had durven dromen. Maar bovenal word ik betoverd door zijn handen en zijn lippen. Die bevinden zich werkelijk overal. Ze maken me wild. Hij maakt me wild! Ik heb sinds kerstmis moeten wachten, maar deze nacht maakt alles goed. Een nacht vol van zoenen, strelen, verlangen en zijn sterke handen beminnend om mijn lichaam. Ik heb vooral lekker aan mijn eigen genot gedacht, als je begrijpt wat ik bedoel.

Vandaag, bijna zes weken later, heb ik de beste man iedere dag gezien! En ik ben head over heels in love with him. Oeps. Ik ben voor hem gevallen, met mijn neus in een nieuw avontuur. Zoiets plan je niet. Daar gaan mijn goede voornemens, even rust te nemen, even tijd voor mezelf te nemen, heerlijk alleen…Maar hey?! Het is zomer! En dus ga ik genieten van alles wat de mooiste tijd van het jaar mij te bieden heeft. Een nieuwe man, nieuw haar en een nieuwe baan!

Have a great summer!

Liefs, tante Koukie.

1/1